Buy from me, make me happy

Foto's op google, lovende verhalen van mede reizigers en de Loneley Planet (LP voor intimie of Laffe Praat voor de korea boys) maken hoge verwachtingen van Sapa. En die zijn allemaal waar. Wat een landschap.

De eerste indruk is wat gaaf, he waarom lopen al die mensen in kledendracht helemaal met ons mee? Die willen vast wat aan ons verkopen (een slechte gedachte misschien echter na een tijdje is het vertrouwen ver te zoeken en weet je dat in dit soort plaatsen voor niets de zon op gaat). Het waren allemaal vrouwen die de gehele groep van 20 toeristen volgenden naar beneden de dalen in. Ze spreken perfect engels, weten waar en wanneer de beste kodak momentjes zijn en schamen zich niet een mooie pose aan te nemen met op de achtergrond Sapa. Ze werken normaal op het land maar door te weinig regen was het daar nog geen tijd voor.
Na een looptocht van 2 uur over redelijk begaanbaar terrein stopten we met de meute bij een klein gebouwtje. De rieten manden gingen van de schouders en daar kwamen de kleedtjes, ringen, armbandjes etc etc etc etc. You buy from me? You make me happy. Deze twee zinnen bleek boven aan in hun favorieten lijst te staan. De wc kost ineens 5 dollar en een fles water heeft een gouden dop gekregen. De schoonheid van het landschap maakt dan weer een hoop goed. Onze groep was gezellig. In onze groep zaten nog 2 Nederlanders, 3 Israeliërs en 1 engelse meid. Tijdens de tocht werd er veel gelachen en zelfs savonds in het oude dorpje bleven we laat op. Dit kan ook komen door de rijstwijn en een gezellig potje Yaniv, onder de "Maandagavondgroep" een welbekend kaartspel. Het kaartspel kent zijn oorsprong uit Israel en aangezien er 3 Israeliërs in onze groep zaten was er niet veel uitleg nodig om het spelletje voor iedereen begrijpbaar te maken (en Suus had gewonnen :D). Ons gidsje "Jhonny" (zoals de Nederlanders onze gids noemden) van welgeteld 1.50m was 8 maanden zwanger en liep gehele tocht mee over terrein dat alleen uit enkels diep modder bestond en diepe afgronden. Zij vond het na 22.00 ook genoeg geweest. Ze kreeg nog even een telefoontje van een vriendin dat haar man dronken was na een dag hard werken en wat later kwam. Moet kunnen. Ze besloot dus maar zelf naar huis te lopen. Naar huis betekend 1 uur lopen.

Op de bovenste verdieping had de familie allemaal matrassen voor ons klaar gelegd met eem hele dikke deken, die ook zeker nodig was. Want het was ijs en ijskoud.
Na een wereld nachtrust van 9 uur was het moeilijk wakker worden. We hadden prima geslapen en klaar voor de volgende dag. Na een ontbijt van pannenkoeken liepen we verder Sapa in. Elke minuut wil je een foto maken van het uitzicht, spelende kinderen en nog meer vriendelijke mensen. Elke dame in onze groep had een persoonlijke gids die hen naar beneden hielp. Deze hulp bleek puur zakelijk want na afloop van de tour werd verwacht dat er nog wat gekocht werd aan spulletjes.

Moe en voldaan werden we terug gereden naar het hotel waar de dag ervoor begonnen waren. We bleven nog 1 nacht in Sapa om de volgende dag zelf het dorpje te ontdekken. De volgende avond werden we met een busje naar het station gebracht en gingen we met de nacht trein terug naar Hanoi. Tijdens de treinreis hebben we nog engelse les gegeven aan een jong stel dat in oktober zou trouwen. Erg gezellig en leerzaam.
Om 5 uur kwamen we aan in Hanoi waar we 3uur moesten wachten op de bus die ons naar Halong Bay zou brengen. Wie wat zien wil in een korte tijd moet doorbijten.