The floating market

Na een rit van ongeveer 3 uur zijn we aangekomen in Can Tho. Met een taxi gaan we naar de homestay van Mr. Hung. Zijn homestay ligt ongeveer 10km buiten de stad. Bij het hostel aangekomen worden we warm ontvangen, de homestay was inclusief dinner en ontbijt. Aangezien we nogal laat aankwamen worden we gelijk gevraagd plaats te nemen aan tafel. Een meisje komt bij ons aan tafel, ze kan helaas geen engels maar ze weet zich door gebaren begrijpbaar te maken ;), we gaan loempias maken, joepie! Het zijn wel andere loempias dan die we van de markt kennen. Deze loempias worden gewikkeld in ricepaper en de vulling bestaat uit bruine bonen en aardappels, het lijkt wel Hollands ;). Nadat we er een stuk of 10 gedraaid hebben worden we naar de keuken gestuurd. Daar staat oma ons op te wachten met een grote pan frituurvet. Ze drukt ons beiden twee stokjes in de hand en doet voor hoe we deze loempias moeten frituren. Als we terug komen aan tafel is deze helemaal gevuld met lekkernijen; komkommer, tomaten, sla, verse olifantenvis (werd ons gezegd), koude noodles, boontjes, rijst, tofu en ricepaper. Hetzelfde meisje legt ons uit hoe we verse loempia's gaan maken. Je stopt alle ingediënten (behalve de rijst, boontjes en tofu) in de loempia en rolt hem op, dan even dippen in de saus en eten. Het smaakte heerlijk!!! Na het eten hebben we nog gezellig gekletst met andere gasten en heeft Mr. hung ons nog een paar glaasjes happy water in gedaan. Uiteindelijk was he€™t toch later dan verwacht want we zaten nog lang te kletsen met een Zuid-Koreaan die er was.
De volgende dag zaten we fris en fruitig om 6:00uur paraat op Mr. Hung te wachten. We werden op een klein bootje gezet, we bleken voor die dag de enigen te zijn :). Mr. Hung had een lekker ontbijtje mee. Tijdens het varen konden we dus genieten van onze italiaanse bol met jam en een kopje koffie. Dit was ultiem genieten en we konden ons geluk niet op. Onze eerste stop was de floating market. Dit houdt eigenlijk in dat boeren van overal en nergens vandaan komen op 1 plek en hun producten kopen of verkopen. We hebben een boer gezien die van 200km afstand kwam, als je bedenkt dat de bootjes een gemiddelde snelheid hebben van 30km/h kan jezelf wel bedenken hoe lang deze boot onderweg is.
Je hebt bij de floating market dus 2 verschillende boten de selling boat en de buying boat. De selling boat heeft een grote stok op de boot met daaraan alle producten die op de boot te koop zijn. De buying boat heeft dat niet. Het was echt heel leuk om dit te zien, hoe ze bijvoorbeeld meloenen van boot A naar boot B gooien. Op de meeste boten zijn grote ogen geschilderd, deze zijn bedoeld om de rivier af te schrikken, zodat ze veilig kunnen varen. Na de floating market gaan we naar een klein dorpje dat ook aan de rivier ligt. Om er te komen nemen we een heel klein riviertje. Op dit tijdstip was het echter eb en we moesten heel voorzichtig varen. Langs de rivier varen we door allerlei kleine dorpjes. Iedereen is druk aan het zwaaien als we langs varen en de kinderen rennen langs de kant een stukje met ons mee en roepen steeds met volle enthousiasme 'hello'!. Door het varen in de rivier wordt ons duidelijk dat de rivier echt voor alles wordt gebruikt. Om te vissen, kleren wassen, als wc, douche en het ergste als vuilnisbak. Voor het kleren wassen maken ze het water schoon door middel van een grote soda steen. De Vietnamezen doen water in een grote bak, voor een aantal minuten de grote soda steen erin (die niet oplost). Daarna is het water "schoon" en daarin wassen ze hun kleren.
Na een tijdje varen zijn we bij het kleine dorpje aangekomen. Mr. Hung wil ons dit dorpje laten zien omdat ze hier sla, groente en bloemen verbouwen. Dit doen ze op een hele aparte manier. Er zijn een hoop lange tafels uitgesteld, op de tafel liggen bamboobladeren gerold als een koker gevuld met zand. De Vietnamezen gaan er dan met een houten plank op hurken en vullen deze met zaadjes. Na een wandeling door het dorpje gaan we weer verder. We gaan naar de ricepaper fabriek. In deze fabriek was de HACCP, zoals we die kennen weer ver te zoeken ;). Van rijst wordt door bepaalde technieken een brouwsel gemaakt, dit lijkt een beetje op pannenkoekenbeslag. Van dit beslag maken ze een grote pannenkoek. Zodra deze gebakken is wordt de pannenkoek op een bamboerek gelegd voor het drogen. Van deze gedroogde ricepaper maken ze ook noedels, ze doen de hard geworden pannenkoek door een walsmaschine en daar komen dan slierten uit. Deze mensen werken echt heel hard, ze werken 7 dagen per week, van 04:00uur tot 17:00uur met alleen maar 2uur lunchpauze. We gingen weer verder helaas al naar de laatste stop van de tour. Onze laatste stop was de rijstfabriek. Het maken van rijst is toch complexer dan verwacht. Voordat de rijst in het zakje komt, wordt deze eerst op 2 manieren schoon gemaakt. Het afval van de rijst ziet eruit als een poeder wat ze gebruiken als voer voor het vee. Rond 12 uur was onze tour helaas al afgelopen. 's Middags hebben we fietsen van Mr. Hung geleend en hebben de prachtige buurt verkend. Voor de rest hebben we heerlijk op onze veranda genoten van de rust en het uitzicht. 's Avonds hebben we weer heerlijk genoten van de traditionele Vietnameze keuken en dronken weer happy water met andere gasten die deze avond waren aangekomen.
Dan was helaas alweer onze laatste dag aangebroken, deze dag hebben we vooral benut om onze reis verder door Vietnam te plannen. 's Middags konden we nog een klein boottourtje doen met een van de vrienden van Mr. Hung. Zo hebben wij een wandeling gemaakt door de rijstvelden, de monkeybridge gezien (maar durften er niet overheen), het maken van bamboematten bewonderd en ons meegenomen naar de plek waar het beruchte happy water (rijstwijn) van Mr. Hung vandaan komt. Ter afsluiting nam de gids ons mee om een plaatselijk biertje te proeven. Daarna mochten we nog een keer genieten van de kookkunsten van Mr. Hung's familie. Helaas was Mr. Hung die avond niet aanwezig. We hadden hem namelijk tickets voor ons laten boeken voor de nachtbus naar Dalat. Alleen hadden we nog niet de precieze details met hem besproken. Dat wil zeggen, hoe we naar het busstation gaan en waar we de tickets kunnen vinden. Zijn familie kon niet goed engels en kom ons het dus ook niet zo goed uitleggen, als dat maar goed gaat dachten we. Gelijk na het diner werden we door twee mannen die als chauffeur voor Mr. Hung werken aangesproken om onze spullen te pakken en mee te komen. Oh, dachten we, die brengen ons naar het busstation. Op 2 scooters brengen ze ons echter naar de highway?? Helaas konden deze mannen ook geen engels. Ze zeiden alleen "7". Op goed vertrouwen in Mr. Hung blijven we wel wachten. Om 7:30uur arriveert een shuttle bus. Hij kan ons dan uitleggen dat we naar de nachtbus worden gebracht. Het blijft toch leuk dat dit soort dingen dan toch altijd goed geregeld zijn, terwijl het er vaak niet zo op lijkt. De nachtbus is zeer comfortabel. We liggen helemaal achter in de bus, er is plaats voor 4 mensen. De stoelen lijken op de stoel bij de tandarts. Om 6:00uur s' ochtends arriveren we in Dalat. Aangekomen in Dalat vinden we het gelijk vreselijk koud! We weten het is niet te vergelijken met de temperaturen die jullie moeten ondergaan...maar we vonden 15 graden heel koud we kwamen van 30 graden af. De buscompagnie brengt ons met een shuttlebus naar ons reeds gereserveerde homestay. De dochter van de eigenaar wist dat we kwamen en had al een hotelkamer klaar en we konden gelijk inchecken. We waren nog erg moe en kropen gelijk onder het lekkere donsdekbed.