Easy riders

Gelijk na aankomst zijn we gaan slapen. Een soort van kunstmatige jetleg meet je jezelf aan na een rit met de nachtbus. Half wakker zijn we Da Lat ingegaan om wat te eten en het dorpje te bekijken. Da Lat ligt in de highlands van Vietnam waar het meestal overdag 20 tot 25 graden is. Een goed klimaat voor het verbouwen van allerlei groentes die niet te verbouwen zijn in de rest van het land.

We wisten dat het mogelijk was een tour te boeken met de easyriders. Dat zijn motor rijders die je in 3 dagen van Da Lat naar Nha Trang brengen. Na wat inlezen op internet bleken er nogal wat easyriders te bestaan in Da Lat. Tijdens ons loopje door de stad reed een easy riders langs ons en begon gelijk een gesprek met ons. Na een drankje in het cafe van zijn organisatie en wat lezen van recenties vonden we het een goed idee wat meer onderzoek te doen. Je zit toch 3 dagen met 2 mannen die je minder goed kent opgescheept. Daarbij was de prijs dermate hoog dat we er goed over na moesten denken.

We besloten na te denken tijdens een drankje in een ander cafe. De prijzen bij andere easy riders waren hetzelfde en het leek allemaal erg commercieel. In het cafe vroegen we een serveerster over de easy riders. Zij wist (hoe kan het ook anders) een easy rider die een goede vriend van haar is. De man kwam gelijk naar het cafe waar we een goed gesprek hebben gehad. Hij kon zelf niet maar 2 goede vrienden van hem konden wel. De prijs lag daarbij aanzienlijk onder die van de rest en hij kwam betrouwbaar over. Het leuke was dat hij net zijn bedrijf begonnen was.
De volgende dag hebben we de twee mannen ontmoet bij ons hotel om goed kennis te maken. Een eerste indruk van iemand zegt vaak genoeg en die was bij hen zeker goed. Het programma was druk en daardoor voor het geld zeer waardevol.(60 dollar p.p.p.d excl. Eten en drinken ).

Na 3 dagen Da Lat was het goed verder te gaan. We waren van de 3 2 dagen niet lekker. De gebruikelijke wc relatie was voor ons aan de orde.

We werden de dag na onze ontmoeting vroeg opgehaald door de mannen. Onze rugzakken werden strak achterop de motor gebonden en daardoor gelijk dienden als rugsteun.

Dag 1:
Een avontuur waar je je grotendeels overgeeft aan de bestuurder en daardoor hem het vertrouwen geeft. Voelt het niet goed dan moet je het niet doen zeggen we altijd, gelukkig hebben we die gedachte nooit gehad. De eerste dag voelde goed. Oke een van de mannen was een beetje raar. Hij had het idee te kunnen praten tegen ons alsof wij 16 waren na een tijdje kreeg hij door dat hij zichzelf daarmee voor gek zette.

We reden door een prachtig landschap van heuvels en gebergten. Boeren waren bezig met het verbouwen van groentes en bloemen, het weer was prachtig en onze gidsen reden niet harder dan 60 (dit kwam omdat het wijzertje van de teller niet verder dan 60 kon, en bij Suus deed de teller helemaal niet). Om de paar kilometer stopten we even bij een bezienswaardigheid. Hierdoor kreeg onze houten reet niet de kans zich te ontwikkelen en konden we onze benen strekken. Lunchen deden we in locale restaurantjes waar we zeer uitgebreide lunches kregen met vis, kip rijst, groente, etc.
Tegen 4 uur reden we onze eerste overnachting binnen. Dit dorpje is een van zovele gemeenschappen die door de overheid van Vietnam gesteund worden. Ze hebben een eigen taal en school. Het huisje waar we sliepen was bewoont door een familie. Zij sliepen achter een doek. Onze behoeftes moeten we buiten doen want er was geen toilet en water en douchen kon in het restaurant aan het begin van het dorpje. Het idioote was dat ze wel electriciteit hebben en kabel met HBO (filmkanaal). Het is waar je waarde aan hecht natuurlijk. Die avond aten we in het locale restaurantje. We aten kip met rijst en happy water. En dan de hele kip! Één van de chauffeurs zagen we heerlijk op de kop van de kip knagen. Na het eten liep een locale man naar ons toe en nodige ons uit voor een feestje. Een van de jongeren in het dorpje moest de volgende dag in dienst van het leger en daarom werd er een feest gehouden. In een van de huisjes zaten een groepje van 20 jongeren te zingen en te klappen. We konden er zo bij zitten en het klappen kregen we al snel onder de knie. We kregen een lauw biertje aangeboden en in het midden kon je watermeloenpitten en mintsnoepjes pakken, zoals wij bijvoorbeeld chips op tafel zouden zetten. Die avond bleef het nog lang gezellig.

Dag 2:
De volgende dag was het weer vroeg dag. Redelijk geslapen en onze kont weer hersteld kropen we weer op de motor. Werderom een drukke dag met veel bezienswaardigheden stond ons te wachten. We reden door oude dorpjes verborgen weggetjes en stopten die dag in een stadje waar we zouden slapen in een 2 sterren hotel. Het meest indrukkewende was de gevangenis waar in de periode dat frankrijk huishield in Vietnam politieke gevangenen zaten. Zie foto's. Onze vraag is wanneer het nou eens ophoud met oorlogen en onmenselijkheden. Hoe kunnen mensen instaat zijn zulke dingen een ander aan te doen. Een vraag die ons niet beantwoord zal worden denken we. We hebben ons met name verbaast over Amerika in de oorlog met Vietnam. Ronduit schandalig te noemen wat hier allemaal gebeurd is tijdens de oorlog. Op dag 3 werd ons dat alleen nog maar duidelijker.

Dag 3:
Een nieuwe dag een nieuwe ronde nieuwe kansen. Dit was de mooiste dag. Het mooie weer en het landschap hadden hier een grote bijdrage aan. We stopten bij een plek die ons het allermeeste indruk heeft gemaakt vaan Vietnam. Amerika heeft tijdens de oorlog veel tegenslag gehad van ondegrond levende soldaten. Vele manieren hielpen niet om deze soldaten te pakken te krijgen. Ze kwamen met een brilliant plan. Amerika heeft tijdens de oorlog honderde tonnen Agent Orange uitgespoten boven vruchtbaar grond van Vietnam. Hiermee ging alles dood waarmee het in aanraking kwam. Ook de mens dus. Hele stukken land van soms 100 vierkante kilometer waar wij doorheen reden waar niks meer groeit. Alleen een giftige boomsoort en een beetje gras. Heel apart om dit te zien en vooral heel erg om dit te zien. Tot op de dag vandaag worden er kinderen geboren met afwijkingen aan het lichaam door dit spul. Hele stukken grond zijn niet meer te gebruiken en pas een paar jaar geleden zijn rivieren vrij van Agent Orange. Veel gebieden in afgelegen gebieden liggen nog bezaaid met mijnen en bommen. Hierdoor is het niet ongewoon dat boeren regelmatig een mijn tegenkomen met alle gevolgen van dien.
Rond 4 uur reden we Nha Trang binnen en hebben we nog een kop koffie met de mannen gedaan. De trip was ongelofelijk mooi en zeker het geld waard. Na een kreeft op het strand van Nha Trang namen we gelijk de bus door naar Hoi An. Een trip van 12 uur in een slaapbus die tot de nok toe vol zat met mensen en goederen. Mensen lagen in de gangen sommigen daarvan met kinderen boven op hen. Volgende keer toch maar een andere manier vinden om te reizen.